Αδιέξοδο. Εδώ μας έφεραν τα βήματά μας.
Ο κόσμος που ονειρευτήκαμε,
Υποθέτω πως βρίσκεται, πίσω από αυτόν τον τοίχο... Μα...

Καμία πόρτα, καμία σκάλα,
Πέτρες σφιχτές, καμιά σχισμή...
Λες φταίει η τύχη,
Μα έκτιζες εσύ.


~ρεφραίν~

Παρασυρμένος, μέρα τη μέρα,
Όλο πιο πέρα,
Στο σώμα παρών, στο πνεύμα απών,
Σ’ άγνωστη χώρα...

Τ’ όνειρο που,
Γέμιζε φως, κάθε μας ώρα,
Σκιές παντού,
Τ’ όνειρο πού
κρύφτηκε τώρα;


~τέλος ρεφραίν~


Αδιέξοδο. Χάσαμε το δρόμο μας,
Χάσαμε την ελπίδα, χάσαμε τόσα.
Κάλπικη η αγάπη, κούφιο το χάδι,
ψεύτικη η γλώσσα...

Κι αν στην αρχή,
Άνθισε η καρδιά...
Μες στην ψυχή,
Τώρα ξερά κλαδιά...


~επανάληψη ρεφραίν {Παρασυρμένος... ...κρύφτηκε τώρα;}~


Πέτρα την πέτρα,
Ώρα την ώρα,
Έκτιζες τείχη,
Πού είσαι τώρα;

Παρασυρμένος,
Ασφαλισμένος,
Πίσω απ’ τα τείχη,
Φυλακισμένος...


...Χάσαμε τόσα.
Κάλπικη η αγάπη, κούφιο το χάδι,
ψεύτικη η γλώσσα...
— φωνές στο βάθος —
...Ξύπνησε...

Στο σώμα παρών... Στο πνεύμα απών...

...Ξύπνησε...
...Ξύπνησε τώρα...